Wat kan ik delen over onze Oostwijk waar mijn vrouw Ineke al vanaf 1948 woon en wij na ons huwelijk in 1965?
Dit: wij wonen er nog steeds en hebben nog geen voornemens om elders ons leven voort te zetten
Is er dan iets als een geheim in de zin van “éénmaal een Oostwijker altijd een Oostwijker”? Dat zou wel erg overdreven zijn. Maar het zegt wel iets.
Wat bindt ons als Oostwijker? Wij zijn toch niet de enigen die onze wijk aantrekkelijk vinden?
Eén van de antwoorden is dat de Oostwijk zo divers is. En ook al “op leeftijd” is. Kijk maar naar de jaartallen die op sommige woningen staan.
En wat de diversiteit betreft: was de rotonde op het Verploegh Chasséplein niet de eerste rotonde in Vlaardingen? En welke wijk heeft een torenspits op de grond staan? Het zijn voor de Oostwijk gewone ”dingen” maar vallen wel op.
Als ik dan toch iets over mijn “eigen” straat mag zeggen: toen wij ons hier in 1965 wortelden, was er voor onze levensbehoeften alles te krijgen: groente en fruit, fietsenhandel, ijzerwaren/smederij, slijterij, kapper, schoenen, melkhandel, kruidenier (later 2), babyzaak, vloerbedekking, 2 slagers, tabak/rookwaren, schilder, horlogemaker, radio/TV, vis, bakker (misschien vergeten wij iets?) In de loop van de jaren wisselde dat nog weleens, maar toch is de bedrijvigheid gebleven. Dus geen saaie woonstraat.
Natuurlijk, de ontwikkelingen staan in de Oostwijk ook niet stil. De Hoflaan ondergaat een metamorfose. Grote bedrijven kwamen en gingen (o.a. Hollandiafabriek, Van Toor/de Neef). Oude gedeelten gingen op de schop voor betere woningen.
Dus is de Oostwijk, ondanks alle veranderingen, de moeite waard om zuinig op te zijn. Met een politieke slogan: schoon, heel en veilig.
Ineke en Cor de Jonge